W tej lekcji podstawy podstaw, z których większość korzysta (może poza indeksem górnym i dolnym). Zajmiemy się w niej Paskiem Formatowania, czyli przyciskami na górze ekranu.
Czcionka określa wygląd liter. Domyślnie jest ustawiona Times New Roman i w większości sytuacji,w jakich używa się Writera, jest w porządku.
Pierwszy sposób: Na górze, tam gdzie jest jej nazwa, klikasz na dzióbku i z listy wybierasz inną (listę można przewijać kółkiem myszki). Od miejsca, gdzie miga kreska, zaczniesz pisać nową czcionką.
Drugi: Najpierw piszesz wszystko normalnie, a na końcu zaznaczasz te fragmenty tekstu, które mają inaczej wyglądać i zmieniasz czcionkę na górze. Jak na mój gust, lepiej wklepać cały tekst, a dopiero potem bawić się czcionką, rozmiarami itp. W przeciwnym wypadku odrywasz się od pisania i zajmujesz pierdołami.
Jeżeli pamiętasz nazwy kilku czcionek, z których korzystasz, zamiast tracić czas na ręczne przeszukiwanie listy, możesz wpisać kilka pierwszych liter. Wcześniej pisałem, żeby wciskać dzióbek obok nazwy, a teraz kliknij szybko 3 razy na nazwie i wpisz ver lub imp. Writer sam podpowie resztę nazwy (Verdana lub Impact), którą trzeba zatwierdzić Enterem. Możesz też strzałkami ↑ ↓ przeskakiwać po fontach.
Liczba obok nazwy czcionki to rozmiar. Domyślna dwunastka, podobnie jak domyślny font pasuje do normalnego tekstu. Kliknij na dzióbku aby rozwinąć listę ze standardowymi wielkościami lub wymaż dwunastkę i wpisz własny rozmiar, którego na liście nie ma. Od wersji 3.6 pakietu LibreOffice rozmiar zmienisz również za pomocą skrótu Ctrl + [ lub Ctrl + ].
Za pogrubienie, pochylenie i podkreślenie odpowiadają trzy przyciski z literką A. Wszystkie trzy sposoby wyróżnienia można łączyć w dowolny sposób, nie ma więc przeszkód, by tekst był tylko podkreślony lub wytłuszczony i jednocześnie pochylony.
Warto zwrócić uwagę, że jeżeli jest włączone np. pogrubienie, to przycisk wygląda trochę inaczej – jest wciśnięty. Żeby wyłączyć jego działanie, trzeba ponownie na nim kliknąć.
Jeżeli chcesz wyróżnić tylko jedno słowo, nie musisz go zaznaczać – wystarczy kliknąć na nim lewym przyciskiem myszy. Dodatkowo używając myszki i klawisza <span=’key’>Ctrl możesz zaznaczyć wyrazy, które nie sąsiadują ze sobą.
- pogrubienie Ctrl + B (z ang. Bold)
- kursywa (pochylenie) Ctrl + I (Italic)
- podkreślenie Ctrl + U (Underline)
Indeks górny lub dolny, to to co jest napisane małymi literkami trochę wyżej lub niżej. Przyciski do wstawiania indeksów domyślnie są ukryte, ale można je dodać do paska formatowania. Na górze wybierz Widok | Paski Narzędzi | Dostosuj. W oknie przejdź do zakładki Paski narzędzi. Z listy Paski narzędzi wybierz Formatowanie. Tam odszukaj dwóch przycisków: Indeks górny oraz Indeks dolny i postaw ptaszka obok nich, a potem zatwierdź na dole wciskając OK.
Nowe przyciski powinny pojawić się zaraz po tych z literą A. Zamiast nich, możesz też użyć skrótów: Ctrl + Shift + P to indeks górny, a dolny to Ctrl + Shift + B.
Ostatnią (z tych podstawowych) modyfikacją na wyglądzie liter jest kolorowanie. Na końcu paska formatowania są trzy przyciski: pierwszy zmienia kolor liter, drugi kolor wyróżnienia zaznaczonego fragmentu (taki zakreślacz), a trzeci tło całego akapitu.
Mała uwaga, bo przyciski są dwu częściowe. Klikniecie na dzióbka otwiera paletę z kolorami. Wybranie któregoś zaowocuje tym, że od razu zmieni się kolor pisma. Kliknięcie na rysunku podmieni kursor myszy na taką puszkę z farbą (jej kolor jest oznaczony jako mały pasek na dole przycisku). Za jej pomocą zaznacz tekst, który ma być pokolorowany.
Dodawanie przycisków
Poprzednia strona:
Następna strona: Menu Format
Zostaw Komentarz